جه لال مه له كشا

میَژوو ده‌ڵیَ
سه‌دان كه‌رِه‌ت
گۆرِه‌پانی منیان كرده‌ جه‌هه‌نده‌م
ووڵاتیَكیان تیا هه‌ڵقرچان!
به‌ڵام هه‌رگیزنه‌یانتوانی
دوو دیارده
‌له‌سه‌ر سینگم بسرِنه‌وه
‌یه‌كیان كوردو
ئه‌ویتریان
وشه‌ی پیرۆزی كوردستان.

تاوانبار (جه لال مه له كشا)

ره‌جمم بكه‌ن، تاوانبارم
سه‌رم بكه‌ن به‌بنچینه‌ی مناره‌تان
وه‌رن بمكه‌ن به‌حه‌للاجیَ
بۆ سه‌مای سه‌ر قه‌ناره‌تان
تاقه‌شیعریَكم ناتوانن ده‌سته‌مۆكه‌ن
له‌گیَژه‌نی هه‌ستی خۆمدا نوقمه‌سارم!
ببن به‌خوا توورِتان ده‌ده‌م
خوای ئیَوه‌ ناپه‌رستم
نابم به‌به‌رد سه‌ری خه‌ڵكم پیَ بشكیَنن
نابم به‌دار بۆ فه‌لاقه‌
چقڵی ئیَوه‌ قه‌ت نارِویَ
له‌ناوبیَستانی سه‌د ته‌رزم
بۆ ئیَوه‌ قه‌ت لینی نابیَ
خامه‌ی ره‌نگینی سه‌ربه‌رزم
سه‌ختم ویَنه‌ی پۆڵاو ئاسن
شه‌پۆلیَكی شیَت و یاخیم
خه‌وی به‌نده‌ر ئه‌شیَویَنم
دیلم ده‌كه‌ن هانیَ ده‌ستم
ئه‌وه‌ش گه‌ردن هه‌ڵمواسن.

ژیان (جه لال مه له کشا)

ژيان ، خاچيكي گرانه

من وه ك عيسا،

به ره و گردي ياخي بوون ، كيشي ده كه م

يان، گاشه به ردي تاوانه

من وه ك سيزيف

له بناري منداليوه

هه تا لوتكه ي مه رگي ده به م!

هه رچه نده بارم زور گرانه و

هه زار ساله

ئه م هه ورازه تووشه ده برم

به لام شادم

كه سه ر ئه نجام

له جولجوتاي عيشقا ده مرم!

په ريي شيعر (جه لال مه له كشا)

بارانيكي ليل ده باري له به ر ده ر كه ي هه لبه ستيكا راوه ستاوم دلم پر يه له هه نسك وچاوم ته ژي پر مه ي گريان

په ري!

ده ركه م لي كه ره وه خه م خه ريكه دلم ئه خوات/پيده كه ني ها كه

له به ر ده ر كه كه تا سينگي شه ق بي گول خه نده ران!

په ري!

ادامه نوشته

خۆشه‌ویستی (جه لال مه له كشا)

خۆشه‌ویستی من!

چۆن به‌رایی دا،

چاوه‌کانت وا ببینێ من به‌ ته‌نیایی

خۆ دڵی من کۆتری بن گوێسوانه‌ی چاوه‌که‌ی تۆ بوو!

نه‌تده‌زانی من به‌ بێ تۆ

ڕۆحی نه‌سره‌وتم؟

وه‌ک گوڵی نێو شۆره‌کاتی وه‌رزی بێ باران

زڕ ده‌ژاکێ، سیس ده‌بێ، ده‌مرێ!

سه‌د مه‌خابن من ئه‌وینداری هه‌ژار و تۆ له‌ خۆبایی...

ئێسته‌ سه‌رگه‌ردان...

وا ده‌پێوم کوێره‌ڕێی سه‌ختی ژیانی تووش

توێشه‌ خاڵی، ده‌س به‌تاڵ و قاڵبێکی بێ دڵ و هه‌ستم!

ئیتر ئه‌م تاڵاوه‌ باده‌ش، ئۆقره‌ نابه‌خشێ

من ته‌ژی ده‌ردم

 نوقمی هاڵاوی خه‌یاڵم

شاعیرێکی شه‌وگه‌ڕی مه‌ستم

 ڕه‌نگه‌ نه‌مناسیته‌وه‌ ئه‌مجاره‌ بمبینی!

 به‌فری وه‌رزی خه‌م

 دۆڵی دڵمی کردووه‌ جێگه‌ی ڕنووی ماته‌م

ون بووه‌ سیمای لاوه‌تیم، ته‌نیا

تاپۆیه‌ک ماوه‌...

تاپۆیه‌کی نێو مژێکی خۆڵه‌مێشی خه‌م!

ڕه‌نگه‌ چاره‌نووسی من وابێ

وه‌ک چلۆن ته‌نیا له‌ دایک بووم

هه‌ر به‌ته‌نیاش ڕابوێرم ژین

تازه‌ ئاخر هه‌ر به‌ ته‌نیایی

سه‌ر بنێمه‌ باوه‌شی مه‌رگ و

بایه‌قوش له‌ کاولاشی نێو دڵی خۆمدا

بۆم بخوێنێ ئایه‌تی یاسین

خۆشه‌ویستم! کاتێ من مردم

قه‌د مه‌پرسه‌ چۆن به‌ بێ تۆ ژینم تێپه‌ڕ کرد

ژین نه‌بوو، هه‌ر ساته‌ مه‌رگێ بوو

قه‌ت هه‌واڵی شوێنی مه‌رگ و گۆڕه‌که‌م له‌ که‌س مه‌پرسه‌، به‌س

من به‌ڵینم برده‌ سه‌ر، په‌یمانه‌که‌م نه‌شکاند

کاتی مه‌رگیش دوا هه‌ناسه‌م هه‌ر به‌ یادی تۆوه‌ هه‌ڵکێشا

دوا وشه‌م هه‌ر ناوی تۆ، هه‌ر ناوی تۆ، هه‌ر ناوه‌که‌ی تۆ بوو!

بی قه رار (جه لال مه له کشا)

زۆر هه وڵ ‌ئه ده م

ره مزی ئه وین له نێو دڵما بشارمه وه

نه کا له پڕ ئه وین کوژێ

شوێن پێی ئاسکی سڵی ده شتی خه یاڵ هه ڵکات!

خامه ی یاخی ئۆقره ناگرێ

رازه کانم ئه درکێنێ

بێ قه رارم

وه ک مۆم له نێو ئاگردانی ئه وینێکا هه ڵکورماوم!

تۆ ده ریامی

منیش زامێکی ناسۆرم

تینووی قۆمێ،تنووکه ێی

چۆرێ ئاوم!

جه لال مه له کشا

ره‌جمم بكه‌ن، تاوانبارم

سه‌رم بكه‌ن به‌بنچینه‌ی مناره‌تان

وه‌رن بمكه‌ن به‌حه‌للاجیَ

بۆ سه‌مای سه‌ر قه‌ناره‌تان

تاقه‌شیعریَكم ناتوانن ده‌سته‌مۆكه‌ن

له‌گیَژه‌نی هه‌ستی خۆمدا نوقمه‌سارم!

ببن به‌خوا توورِتان ده‌ده‌م

خوای ئیَوه‌ ناپه‌رستم

نابم به‌به‌رد سه‌ری خه‌ڵكم پیَ بشكیَنن

نابم به‌دار بۆ فه‌لاقه‌

چقڵی ئیَوه‌ قه‌ت نارِویَ

له‌ناوبیَستانی سه‌د ته‌رزم

بۆ ئیَوه‌ قه‌ت لینی نابیَ

خامه‌ی ره‌نگینی سه‌ربه‌رزم

سه‌ختم ویَنه‌ی پۆڵاو ئاسن

شه‌پۆلیَكی شیَت و یاخیم

خه‌وی به‌نده‌ر ئه‌شیَویَنم

دیلم ده‌كه‌ن هانیَ ده‌ستم

ئه‌وه‌ش گه‌ردن هه‌ڵمواسن.

جه لال مه له کشا

شیعره‌كانم

بوون به‌گوڵ و

كه‌نیشكه‌كانی ئه‌مشاره‌چه‌پك چه‌پك

كردیان به‌هه‌دیه‌ی دڵداری

به‌ڵام هه‌رگیز كچیَ نه‌هات

بڵیَ جه‌لال:

ئه‌ی خۆت بۆ هیَنده‌ خه‌مباری؟!

جه لال مه له کشا

بووم به‌شاعیر

ده‌ردو ئازارم هه‌ڵبژارد

له‌كارگه‌ی چه‌وساوه‌كانا

شیعره‌كانم كرده‌ تفه‌نگ

به‌ڵیَنم داوه‌ چه‌پكیَ تیشك

له‌خۆر بدزم

بیده‌م له‌پرچی شه‌وه‌ زه‌نگ!

جه لال مه له کشا

ده‌پرسی بۆ
خۆم خسته‌ ناو ئه‌م فه‌رته‌نه‌؟
من ده‌مه‌ویَ
به‌گاسنی وشه‌ی شیعر
وه‌رزی تازه‌ بكیَڵمه‌وه‌
بۆ چاندنی زه‌رده‌خه‌نه‌.

جه لال مه له کشا

ئاخۆ ده‌بیَ،
ئه‌و رۆژه‌بیَ
كاوه‌ی كورِم
جانتای سه‌فه‌ر كاته‌ شانی؟
ده‌ڵالانی به‌ر گاراژی شاری سنه
هاورابكه‌ن:
سلیَمانی، سلیَمانی!

شیعریک له ماموستا جه لال مه له کشا

شه هید
کاتی زانیان
دلت پاپوری ئه وینه وبو گه یشتن
به به نده ری خوشه ویستی
ده ریای شه خته و سه هول ئه بری
کاتی زانیان هاتن سینگتیان هه لدری !
دلت پردیکه پان و پور
به ره و ناخی میژووی جیهان
ده ستی کویستانت گرتووه و
له قولایی مه رگ و خوینا
ئه یبه ی به ره و کوشی ژیان
په رده ی وه رزی زریان ئه دری
هاتن سینگتیان هه لدری !

کاتی زانیان
بورکانه دامراوه کان ئه خروشینی
بوومه له رزه خنکاوه کان
له ناو خوینتا ئه جوینه وه
نه خشه ی جیهان ئه شیوینی
سنووره کان له ژیر پیتا ئه تویته وه
وه ک بلیسه ی کلپه ی ئاگر
له ناو شه وه زه نگا ئه گری
هاتن سینگتیان هه لدری !

کاتی زانیان

ناوت بوه به جوانترین وشه ی ئه وین
دلداره کان ئه بزوینی
ده نگت بووه به چه پکه تیشک
شه وی چلکن ئه شله قینی
شانت داوه به ژیر خه می نیشتماناو
فرمیسک له چاو هه ژار ئه سری
هاتن سینگتیان هه لدری !

کاتی زانیان
کویستانت کردووه هیلانه
به شمشالی لووله ی تفه نگ
دلداره کان بو جیژوانی چیا ئه چری
هاتن سینگتیان هه لدری !
هاتن سینگتیان هه لدری !

جه لال مه له کشا

سالی 1368 سنه 

ترجمه‌ فارسی «هه‌تا لووتکه چه‌ند‌ي ماوه؟» (جلال ملکشاه)

چقدر مانده رسم تا سر کوه ؟
نمي‌ميرد
لهيب و شعله روح سرکشم
و مدام سر سرکشي دارد
مرا بگذار و برو
نگذار زبانه‌ي آتش گناهم در تو گيرد
فتاده‌ام زير تيپاي سرنوشت
گوي آسا در دشت نفرت خدا ويلانم
بيزار گشته زمن زندگي
ناله سرداده زمين، زير سنگيني من
چشم خورشيد ندارد تاب ديدار مرا
من گنجشک شکسته بال فصل سياه گرد بادم
روح من و آرامش
ز آسمان تا به زمين دور
دلم پر فرياد و گوش فلک
...........

ادامه نوشته

سەفەرێكی نەهات (جه لال مه کشا)

بەرەو كوێستان ئەهاتمەوه
جانتام پڕ بوو له ئاوات و حەز و تاسه
هێنده تینوو، هێنده تامەزرۆی دیدار بووم
دەمویست بەفری ساڵی نەهات
بتوێنمەوه به هەناسه
بۆ لای كاڵێ ئەهاتمەوه
عەشقی قەڵای بەرزی هەست و
دڵی منیش
كۆتره برژیلەی ماڵی بوو
كاڵێ، ڕۆحی سەوزی دەشت و
چاوی گوند و
هێزی عەشق و
گەورەتر له عەمبەر خاتوونی مەولانا و
جوانتر له خاتوو حەبیبەی دیوانی شێعری نالی بوو
دێر هاتمەوه، دێر هاتمەوه
كوێستان چۆڵ بوو
چاوی ئاسمان لێڵ ئەیڕوانی
جێ‌ژوانەكەی جاران بۆنی خەمێكی زەردی لێ ئەهات
پڕ له چقڵ و خاك و خۆڵ بووم
ئیتر دنیا ڕەش ئەنوێنێ
له ناو شێعرما
كەوی تەنیای شێعر،
دڵتەنگ، دڵتەنگ
دڵتەنگتر له كوێستان
سیاوچەمانەی فرمێسك و خوێن ئەزریكێنێ 

کاروان (جه لال مه له کشا)

كاروان! كاروان!
كێ نوستووه؟ كێ بێداره؟
ئەم ڕێگایەی پێدا دەچن،
هەر ڕێگا كۆنەكەی پاره
دەور و بەرتان گورگه لووره
چەقەڵ كاسەی سەر و گۆشتی دڵتان ئەخوا
ئەوەنده تاریكی چڕه،
جندۆكه كۆرپەتان دەدزێ،
پێ نازانن
چاوتان له ناو تاریكیدا،
تا ئەم خواره هەتەر ناكات
بیرتان ئاسمانێكی تەسكه
هێنده بەرچاوتان تاریكه،
نازانن ڕۆژ له ئاسۆی كام پێدەشتەوه سەر هەڵدێنێ
هەر به تەشیه كۆنەكەتان دەیڕێسن و
له بیری نوێ،
سڵ و سرك،
هەر ئەڕۆن و هەر به ناقی قووڵی زوڵمەتا ڕۆ دەچن
چراكانیش كز ئەسووتێن
هێندێ چرایش چاوی گورگن
كاروان! كاروان!
هۆ كاروانی سەر لێ شێواو!
له شەوگاری ئەنگوسته چاو
گۆچانی شك دەلاقەیەك ناكاتەوه
مەشغەڵ مەشغەڵ،
مەشغەڵی بیر، چرای ئەندێشەتان هەڵ‌كەن
ڕێگا و ڕەوتێ هەنگاوەكانتان بگۆڕن
ئەم ڕێگایەی پێدا دەڕۆن،
زۆر كاروانی پێدا ڕۆی و نەهاتەوه
كاروان! كاروان!
بۆ كوێ دەڕۆن!؟
ئەم هەورازەی وەك مێرووله
پێدا ڕێكچەتان بەستووه،
دەتانباته هەڵدێرەكەی ساڵی پێشوو
ئەو بنارەش
وا به ئێسك و كاسەی سەرتان داپۆشراوه،
دەگاتەوه بەفرەچاڵی كلیلەی ڕندوو
كاروان! كاروان!
ڕێگای تازه بدۆزنەوه!
كاروان! كاروان!
ڕێگای تازه بدۆزنەوه!

چاوی گورگ (جه‌لال مه‌له‌کشا)

که‌خۆم ناسی دنیا شه‌و بوو شه‌ویَکی چڕ، تاریک... تاریک! تیشکیَکی دوور له‌ئه‌و په‌رِی ئاسۆی دووری ژیانمه‌وه‌ وه‌کو مه‌شخه‌ڵ داگیرسابوو به‌ڵام ریَگا پرِ له‌کۆسپ و که‌نده‌ڵان بوو ئاسته‌نگیَکی دوورو باریک! تیشکی هیوا گرشه‌ی ئه‌هات بۆ لای خۆی بانگی ئه‌کردم رایده‌کیَشام هیَزی ئه‌دا به‌هه‌نگاوم بیرو ئه‌ندیَشه‌ی ئه‌بردم! ساڵه‌های ساڵ به‌قه‌د ساڵه‌کانی عومرم ریَگام برِی گۆچانی ئاسنم شکاند سه‌د پیَلاوی پۆڵام درِی هه‌ر هه‌نگاویَ زامیَکی قووڵ ریَگا هه‌موو ژان و برِک بوو هیَزی هیوا به‌ره‌و ئامانجی ئه‌بردم گه‌یشتم و دڵ پرِ له‌حه‌ز، ئاوات، تاسه‌ له‌خویَ، گه‌وزاو ماندوو، بیَ هیَز ئه‌ژنۆ شکاو ئامیَزم بۆ تیشک کرده‌وه‌، به‌ڵام ئه‌فسووس ئه‌فسووس، ئه‌فسووس، ئه‌و مه‌شخه‌ڵه‌چاوی گورگ بوو!

-----------------------------------------------------------

به‌هنگامیکه‌خود را بازیافتم جهان شب بود شبی تنیده‌در خود،تاریک...تاریک! پرتوی از دور از نهایت افق دوردست زندگیم چونان مشعلی فروزان بود راه‌،اما ‌از سنگلاخ و تالاب گسترده‌بود گشوده‌در تنگنایی دور و باریک! پرتو امید می درخشید سوی خود مرا آواز می داد می کشاند مرا گامهایم را توان می بخشید خاطره‌و اندیشه‌ام را می ربود! روزگارانی بسیار به‌درازی سالهای عمرم راه‌پیموده‌ام دستواره‌ی آهنین شکسته‌ام صد پاپوش پولادین ریش ریش‌کرده‌ام هر گامی ژرفای زخمی راه‌سرشار از دردو اندوه‌بود توان امید سوی نشانه‌می برُد مرا رسیدم و دل از عشق،آرزو و اشتیاق در سینه‌می گداخت خسته‌و ناتوان زانو شکسته‌ آغوش بروی جرقه‌ی امید گشودم اما،دریغا،دریغا مشعلی که‌می سوخت ،چشم گرگی بیش نبود!

چشم گرگ جلال ملکشاه شاعر کرد مترجم دکتر اسعد رشیدی

جه لال مه له کشا

بریار وا بو
ئاکتوره کان
به پیی شانو له سه ر میرات
یه کتر بکوژن
 
ههمو شه وی
کاره ساتی برا کوژی
دووپات ئه بوو
پاله وانی شانو هه ستا
به پیچه وانه ی ریژیسور
به ره و لای چه پ که وته ریگه
هاواریان کرد....
 
شانو نامه که تیک مه ده
به ره و لای راست بگه ریوه
له پشته وه په لاماری براکه ت به
پاله وانی شانو به لام
دهستی دایه تفه نگه که ی
به ده ست وبرد
ماوه ی نقه ی به که س نه دا
به ره وشانو نووس و کارگیر
ده سریژی کرد

 

داره پیره (جه لال مه له کشا)

هه بو نه بوو............ سالانی زوو له سه ر یالی به رزی میژوو پیره داریک به سالا چوو ، راوه ستا بوو ! سه ری نا بووه کوشی خه یال بیری له ژین ئه کرده وه! قژو که زیی شانه ئه کرد ده ستی شه مال

ادامه نوشته

شعر عقاب و كلاغ، از شاعر نوپرداز کرد، جلال ملكشاه

فصل، فصل زرد پاییز است
آسمان دلگیر و خاموش و زمین سرد و غم انگیز است
روی عمر سبز جنگل، گوئیا پاشیده بذر مرگ
همچو اشك آن سان كه انسانی به حسرت
روز تلخ احتضار خویش
می چكد از چشم جنگل، دانه های برگ
آفتاب بی رمق چون آخرین لبخند یك سردار، به روز هزم
روی لجه خون و شكست لشكرش می آورد بر لب
بر لبان تیره كهسار خشكیده است
زوزه مرموز و بد یمن شغال باد، شیون مرگ است
كه درون گیسوان جنگل بیمار پیچیده است
مرگ می آید، رعشه اش بر جان
او به خود می گوید و بر خویش می لرزد عقاب پیر
مرگ می آید
روی سنگی بر بلندای ستیغ كوه ایستاده است
با همه خوفی كه دارد لیك
چشم هایش آشیان شوكت و فخری است عالمگیر
مرگ می آید

ادامه نوشته

روز های سخت جلال ملکشاه

 

جلال اهل روستایی به نام ملکشان از توابع سنندج است.هر روز حیات او ازعراق گرفته تا مجله سروه و دوستی اش با ماموستا هیمن شاعر نامی کرد و نیزدوستی اش با شیرکو بی کس شاعر نام آوازه کردستان عراق و احمد شاملو و ...داستانی دارد.گاهی به دفتر نشریه می آیدوبه قول خودش دردی از آلامش را بیان می کند.بچه های سیروان برای او احترامی خاص قائلند اما جلال از دست روز گار می نالد که چه می خواست و چه بر سرش آمده است .هنوز که هیچ کتابی منتشر نکرده و جوانی پر انرژی بود به عضویت کانون نویسندگان ایران در آمد.نقل است که شاملو گفته بود اگر کسی درآینده در شعر فارسی حرف برای گفتن داشته باشد این جوان است.جلال ازخدایگان ادبیات پارسی و ناخدای ادبیات کردی است.او تا کنون یک کتاب شعر کردی با نام ((زره ی زنجیری وشه دیله کان ))منتشر کرده است واز اینکه بدون اجازه او آنرا تجدید چاپ می کنند اعتراض دارد.

ژیان (جه لال مه له کشا)

ژيان ، خاچيكي گرانه

من وه ك عيسا،

به ره و گردي ياخي بوون ، كيشي ده كه م

يان، گاشه به ردي تاوانه

من وه ك سيزيف

له بناري منداليوه

هه تا لوتكه ي مه رگي ده به م!

هه رچه نده بارم زور گرانه و

هه زار ساله

ئه م هه ورازه تووشه ده برم

به لام شادم

كه سه ر ئه نجام

له جولجوتاي عيشقا ده مرم!

شیعری لاسار (جه لال مه له کشا)

دیواریکیان به ده ور شیعره کانما کیشا

په رژینیان کرد...

ئه و دیویان لی پاوان کردم...

له و دیو دیوار

تابلوی ژنیکیان هه لواسی

وتیان فه رمو

ئه وه باخی سینگ و مه مک

ئه وه نازی چاوی جوان و

شه کری لیو و

بالای سه رو و

ئه مه ش قه له م!

تا ئه توانی

تا هیزی هه ستت بر ئه کا ، پییا بیژه

وشه کانت

له قالبی قاچ و قول و سمت و که مه ریا داریژه!

***

شیعریکم هه ر له سه ره تای سه ر له لدانیا

بزوز و شیت و لاسار بو

به گژ دارو به ردا ئه چوو...

هه لده به زی

بو ئه ودیوی دیواره که سه ری ئه برد

له ئا کامدا...

بریاری دا،

شووره ی ده سکرد برووخینی...

نهینی و رازی ئه و دیو ، دیواره که بدرکینی.

به قالدرمه ی وشه کانا،

هه ر که گه یشته سه ر دیوار

خیرا هاتن ، به ده ست و برد

پی و ده ست و ده میان به ست و...

ئاگریان دا و ...

جه سته یان به خوله میش کرد!

چه پکی تیشک (جه لال مه له کشا)

ده پرسی بو

خوم خسته ناو ئه م فرته نه؟

من ده مه وی

به گاسنی وشه ی شیعر

وه رزی تازه بکیلمه وه

بو چاندنی زه رده خه نه

***

بووم به شاعیر

ده رد و ئا زارم هه لبژارد

له کارگه ی چه وساوانا

شیعره کانم کرده تفه نگ

به لیم داوه چه پکی تیشک

له خور بدزم

بیده م له پرچی شه وه زه نگ

شمشال (جه لال مه له کشا)

خه م خه نجه ره و

ئه وه نده دل

که وتووه ته به په لاماري

کون کون بوه وه ک شمشالي

بويه کاتي

شوانه ويله ي شيعريکي نوي

قامکي خوي بو راده ديري

وا به سوز و کول ده نالي

بریا (جه لال مه له کشا)

بريا من وه کو په پوله بايام

ده م له ناو ده مي گوليکي سووردا

سه رمه ست له شيله ي ئه وين ده مردم

کيژوله يه کي شوخ و نازه نين

له نيو ده فته ري بيره وه ريدا

وشکي ده کردم

ئا واز (جه لال مه له کشا)

دليکيان شکاند

شعريک قيژاندي

چه ند وشه ي بالدار

خويان کرد به ناو دلوپي خوينا

دلوپه خوينيش داي له شه قه ي بال

قاميشه لاني کرد ه هيلانه

شوانيکي دلدار

قاميشي بري

ئيتر له و ساوه

چه ند وشه ي بالدار

وه ک کورته شيعريک

بون به ئاوازي نيو گه رووي شمشال

گله یی (جه لال مه له کشا)

ليتان تووره م

له گه لتانا

يه کره نگ ژيام

به شاديتان شاد ئه بووم و

له ماته متانا ئه گريام

به لام کاتي

قولپه ي گريان

ئه وکي هه نسکي پيگرتم

ئيوه کرتان به شايلوغان

ئيستاش دله ساکاره که م نه گوراوه...

هه ر وه ک دله که ي جارانه

هه ر چه ند تووره م

پر له خوشه ويستيتانه

 

کاره سات (جه لال مه له کشا)

بالنده يه ک

چرپاندي به گوي گوليکدا

گوله گيان

له چکه سه وزه که ت نختي لاده

با خونچه ي ده م

تاسه ي ئه وينم بشکيني

ئا ونگي شه رم

به سه ر گوناي گولدا خوشي

وتي شيته

ها...ئه و هه وره چون ده رواني ؟

حه يام ده چي

ئارام بگره تا سبه يني

هه ور گويي لي بوو

نه رره ي گوربن

شريخ و هوري خسته باخ و

بوو به ته رزه

ده مه و بيان

که بالنده هاتو بو جيژوان

چه ن دلوپي خويني سوور و

سي چوار تيکه له چک مابوو

له ئه و گوله بالا به رزه