فرهاد پیربال شاعر مطرح کُرد که هفته گذشته در تهران شعرخوانی کرد، به حواشی پیرامون این برنامه و دلیل شعرخوانی به زبان فارسی واکنش نشان داد.

به گزارش خبرنگار مهر، فرهاد پیربال، شاعر مطرح کُرد، در برنامه‌ای که گفته شده بود به یاد شیرکو بی‌کس، شاعر تازه درگذشته کُرد در تهران برپا شده بود، شعرخوانی کرد. در این برنامه که با حضور جمعی از شاعران ایرانی مانند رسول یونان، علیرضا بهرامی، هرمز علیپور و مهدی اشرفی و نیز چهره‌هایی مانند بهرام ولدبیگی رئیس انستیتو فرهنگی کردستان و انور هژبری شاعر کُرد در کافه «چرا» برگزار شد، پیربال بخش‌هایی از شعرهای مجموعه‌ «مجنون‌نامه» خود را به زبان فارسی خواند.

این مسئله با انتقاد برخی علاقه‌مندان آثار این شاعر کُرد در این برنامه روبرو شد؛ آنها معتقد بودند که لزومی نداشته که پیربال به زبان فارسی شعرخوانی کند و به او بابت سرودن و قرائت شعر به زبانی غیر از زبان مادری‌اش خُرده گرفتند.

با گذشت چند روز از این برنامه، فرهاد پیربال به این حاشیه‌ها پاسخ داده است. به گزارش خبرگزاری مهر به نقل از PNA، این شاعر گفت: من در جلسه‌ای با حضور حدود 50 تا 60 نفر از شاعر و نویسندگان ایرانی و علاقه‌مندان شعر، مجموعه‌ای از شعرهای فارسی‌ام را که تازه سروده‌ام، خواندم و قصد هم دارم از طریق شعرهای فارسی و کُردی‌ام که به زبان فارسی ترجمه شده‌اند، دو ملت کُرد و فارس را به یکدیگر نزدیک کنم.

پیربال افزود: من طرح خاصی در دست ندارم و صاحب بنیاد و یا موسسه‌ای هم نیستم، روزنامه‌ای هم ندارم، میلیونر و میلیاردر هم نیستم و تنها به خودم متکی هستم و امیدوارم چند نفری که در تهران می‌شناسم و آدم‌های مطرحی هم هستند، کمکم کنند تا شعرهای فارسی‌ام را چاپ و منتشر کنم.

وی ادامه داد: ممکن است برای چند نفر که از دیدگاهی ملی به این مسئله نگاه می‌کنند، چندان جالب نباشد که من به زبان فارسی شعر بخوانم و بگویند ما چرا به فارس‌ها خدمت کنیم، اما این یک طرز تفکر کُهنه و قدیمی است و من با آن اهمیتی نمی‌دهم.

این شاعر کُرد گفت: بیش از نیمی از جامعه کردستان از مدرنیسمِ من و از فرهاد پیربال، سردرنمی‌آورند، اما من راه خودم را می‌روم و این اظهار نظرها هم اهمیتی برایم ندارند.

فرهاد پیربال شاعر، نویسنده و پژوهشگر معروف کرد در سال 1961 در شهر اربیل پایتخت اقلیم کردستان عراق متولد شد. وی کودکی و نوجوانی‌اش را در همان شهر گذراند. او تحصیلاتش را در زمینه ادبیات کردی در دانشگاه صلاح‌الدین اربیل به پایان رساند و سپس راهی دانشگاه سوربن فرانسه شد و تحصیلاتش را در زمینه ادبیات کردی و ایرانی ادامه داد.

پیربال به خاطر مبارزاتش با حکومت صدام ابتدا به ایران پناهنده شد و سپس زندگی در تبعید را در کشورهای سوریه، دانمارک، ایتالیا، آلمان و فرانسه سپری کرد. او در سال 1993 از دانشگاه سوربن فرانسه درجه دکتری تاریخ و ادبیات معاصر کردی را اخذ کرد.

از پیربال تاکنون 53 کتاب در حوزه‌های مختلف ادبی از جمله شعر، داستان کوتاه، رمان و نقد ادبی منتشر شده است. رمان‌های «سروان تحسین و چیزهای دیگر»، «مار و پله»، «سانتیاگو دی کومپوستلا» و «یک مرد کلاه سیاه پالتو آبی» و مجموعه داستان‌ «سیب‌زمینی خورها» و نیز نمایشنامه‌های متعدد از جمله آثار قلمی وی‌ هستند که در ایران هم منتشر شده‌اند.